Atrás · Actualidade · A guía de ECO · Subscrición · Contacto

“Esperamos acabar 2020 en positivo e gañar cartos por primeira vez despois de cinco anos”



POR ESTHER GARRIDO · PUBLICADO O 13 DE XULLO DE 2020 · (0)




O sector delivery é dos máis beneficiados do cambio de hábitos, e o confinamento trouxo, obviamente, un crecemento sostido das vendas de comida a casa. Pero o éxito de Wetaca, a firma online de tápers fundada polos galegos Efrén Álvarez e Andrés Casal, é resultado dun traballo sostido no tempo sumando horas de investigación nas cociñas, roldas de investimento, compromiso ambiental e paixón pola comida caseira. Non hai fórmulas secretas máis alá do traballo constante dun equipo moi comprometido con facelo ben.

A vosa base está en Madrid pero este ano comezastes a repartir na Coruña a mediados de febreiro, e a acollida foi estupenda. Pensades repartir en máis cidades galegas, por exemplo Vigo?

Pois si, ademais son de Vigo así que hai unha parte persoal que fai que teña moitas ganas de abrir. Pero estamos a ter problemas cos repartidores en frío, é algo que nos pasa. Iso si, xa abrimos repartición a primeira semana de xuño para cubrir a zona de Ferrol, Pontedeume e arredores.

Por que eses problemas para atopar repartidores de frío?

Porque non hai moitos. Nós non contratamos a repartidores porque os nosos pedidos concéntranse un día á semana, sobre todo nos luns. Así que contratamos a empresas que traballen para outras e non hai moitas de repartición refrixerada, as que hai son propiedade de carnicerías ou de transporte de peixe para restaurantes, por exemplo. Así que estamos a tentar desenvolver a mensaxería refrixerada, que é complicada.

O confinamento beneficiou as empresas de delivery como a vosa, medraron un 50 % os pedidos nestes meses cunha media de 1.000 clientes novos á semana. Pero poida que algúns se vaian tan rápido como viñeron. Pensastes en programas de fidelización?

 O noso modelo de negocio non busca solucionar a comida dun día senón cambiar un hábito. Buscamos que deixes atrás o estar a pensar que como hoxe, que fagas un pedido á semana e teñas os teus tuppers na neveira para que os quentes en tres minutos e goces dunha comida que está boa, da que coñeces todos os ingredientes e feita como na casa. Con produtos frescos, sen conxelados e cociñando todo desde cero. Por iso non fixemos nada distinto para fidelizar porque en canto a xente próbao, queda. É certo que durante o confinamento a recorrencia foi máis alta pero non esperamos unha caída moi grande. En todo caso no verán sempre vendemos menos porque a xente está de viaxe e vacacións.

Fíxovos falta nova maquinaria en cociñas ou máis persoal para asumir este crecemento?

Si, contratamos a máis xente. Antes eramos unhas 35 persoas en produción e loxística e incorporamos 20 máis.

E tivestes que acometer moitos cambios nestes dous meses en canto a medidas de hixiene? Aínda que este é un sector xa moi controlado sanitariamente...

Si. Para nós a prioridade era protexer a traballadores, clientes, repartidores e provedores. Primeiro, e antes de que se decretase o estado de alarma, establecemos dúas quendas en lugar da quenda única. Para minimizar contaxios, porque ao ter menos persoas de modo simultáneo hai máis espazo, e ademais porque en caso de habelos nos permitía seguir operativos e non ter que pechar. Mandamos tamén o equipo de oficina a teletraballar e entre as quendas de cociña fanse limpezas de catro horas e media en total, cando antes se facía unha ao final do día de dúas horas e media. Tamén cambiamos de empresa de limpeza por outra que nos ofrecía máis garantías e instalamos máquinas de ozono, que aínda que hai controversia sobre se eliminan ou non bacterias ou virus ao 99 % preferimos poñelas e cubrirnos. Quedan funcionando toda a noite. Tamén demos traxes-estanco a quen ten contacto cos provedores e repartidores e á persoa que limpa os exteriores da nave. Ademais de máscaras e luvas para todo o mundo, que ao principio non foron fáciles de conseguir. 

Cando empezastes a vender maiores cantidades, para familias e con pedidos de varios días, puidestes asumir este crecemento mantendo a calidade?

Esa dúbida sempre está aí. Vale, agora o estas facendo ben porque cociñas para 20, que vai pasar cando o fagas para cen? E despois para mil? E así… Foi o reto dende o día un, que todo siga estando moi bo cociñando para cada vez vez máis xente. Para iso sempre utilizamos ingredientes frescos, nunca tiramos de conxelados nin preparados, senón cociñando desde cero sen usar conservantes nin para dar texturas. É certo que cambias a forma en que cociñas pero fómonos adaptando moi ben disociando os distintos elementos dun prato: proteína, verdura, legumes das salsas, os hidratos e sofritos. Cociñamos cada parte por separado, caldo de pito, sofrito de cebola… en 400 pratos tes procesos comúns e ingredientes comúns. E para cambiar a carta cada semana o que facemos é mesturar esas bases para resultados finais distintos. Iso permítenos con pratos moi bos, ir crecendo e que todo siga saíndo ben. O resultado é cociña como da de casa.

Que pratos son os que ten máis éxito en cada cidade? Hai diferenzas ou os gustos son similares?

A verdade é que non hai moitas, os máis vendidos son similares en toda España. As lasañas, os guisos, que están moi bos e tamén o peixe, que é algo que dá preguiza cociñar e que nós sempre entregamos en lombos frescos, sen espiñas e cociñados no seu punto. Controlamos moi ben a temperatura para que non quede seco e que se separen as lascas.

Confinamento aparte o ano pasado aumentastes un 75 % as vendas e estades preto do Ebitda positivo. Como esperades terminar 2020?

Dobramos ou triplicamos vendas cada ano excepto o pasado que quedamos un pouco máis abaixo. Este ano esperamos dobrar as vendas de 2019 e acabar 2020 en positivo ao fin. Esperamos gañar diñeiro por primeira vez despois de cinco anos, por iso necesitamos roldas de investimento.

Como a última que tivestes en marzo de 275.000 euros…

Si. O que nos pasou é que a segunda rolda de investimento que fixemos, en xullo de 2017 dun millón de euros, usámola para cambiarnos a un obradoiro de cociña maior, onde estamos agora. E pretendiamos que durase un ano e medio. Pero cando nos mudamos en xaneiro de 2018 démonos conta de que iamos quedar sen diñeiro antes e buscamos financiamento bancario, centrados en mudanza e escalar produto e operacións. Non podiamos xustificar outra rolda así que buscamos aumentar as vendas para aumentar a rendibilidade. E fixémolo, conseguimos en xuño do 2018 ese financiamento bancario e pechamos unha rolda nova en agosto de 2019 cun millón de euros e cunha parte pendente que foi a que pechamos agora en marzo, e coa xa que capitalizamos a débeda.

 

Da vosa nave en Villaverde, Madrid, saen cada semana uns 20.000 tuppers. Creo que estabades a buscar provedores de recipientes sen plástico con biofilm e envase compostable. Conseguístelo, é algo que vos preocupa? Preocúpanos, seguimos buscando e non atopamos nada. Moitas probas pero non conseguimos a conservación que necesitamos. E como o primeiro é manter a seguridade alimentaria, non intoxicar a ninguén e que a comida se conserve correctamente non puidemos dar ese paso. O que facemos é neutralizar o impacto ambiental do plástico, porque conforme vas crecendo contribúes cada vez máis ao problema así que recollemos das ribeiras de mares e ríos a mesma cantidade de plástico que xeramos á semana.

Como?

Traballamos cunha empresa, Plastic Bank, que monta centros de reciclaxe en países en vías de desenvolvemento, sobre todo de Asia, onde se acumula máis do 80 % do plástico que hai nos mares. Teñen puntos de recollida en diferentes zonas e persoas en risco de exclusión recollen este plástico, lévano alí e véndeno. Neses puntos vai ao centro de reciclaxe onde ese plástico sostible véndeno despois a empresas. Nós pagamos pola mesma cantidade de plástico que xeramos cada semana e se ademais o cliente recicla ese plástico o efecto é que cada barqueta dos nosos clientes retírase do mar. Ademais deixamos de usar as barquetas negras.

Por que?

Porque nas plantas de reciclaxe detéctase o plástico por infravermellos e a cor negra non a detectan tan ben, polo que debe ser retirado manualmente e faino máis custoso. Así que cambiamos á cor crema para facilitar o proceso e estamos moi contentos. Eliminamos o noso impacto con respecto ao plástico e mesmo cremos que temos xa un impacto positivo.

A vosa preocupación ambiental non acaba aí, é un aceno da empresa que inclúe a repartición traballando con Revoolt, de furgonetas eléctricas. Pero supoño que non é viable para cubrir toda a demanda…

Xusto. Pasa o mesmo que coa loxística refrixerada. Imos creando aos poucos e ao redor de nós súmanse iniciativas porque buscamos empresas que minimicen o impacto do CO2. Por iso traballamos con Revoolt que utiliza vehículos eléctricos pero tamén facemos repartición en bicicleta. Sempre o priorizamos e a idea é ilo ampliando cada vez máis.

Apoiades moito aos vosos provedores. Como percibides o sector primario, que vos contan?

Hai dous tipos. Os distribuidores e produtores que vendían a industria e supermercados creceron bastante e non lles afectou a crise. Pero os que venden a hostalería e hoteis estano pasando mal, porque se tes un 50 % ou o 80 % menos de vendas non vendes case nada. Nós tentamos axudar a nosos como o Grupo Norteños, o de carne. Ten a súa propia gandaría e co 50 % das vendas en hostalería empezamos a venderlles os seus produtos frescos, porque senón íase perder moita carne. Costeletas, présa, entrecosto... Tamén o facemos cos galegos de Granjas Campomayor, os nosos provedores e produtores de ovos de Lugo.

(Entrevista publicada no número 349 – xuño 2020)



Comentar noticia








Enviar

Comentarios (0)