O Imposto sobre Actos Xurídicos Documentados tachado de “obsoleto” polos economistas
No Consello Xeral de Economistas piden unha revisión global dos tributos ligados á construción de vivenda e, en especial, derrogar éste.“Non é razoable que no século XXI sígase pagando cada vez que se vai ao notario, tributo que se paga ata en sete ocasións nun mesmo proceso produtivo”. O 17% da compra dunha vivenda neste país vai a pagar impostos.
“A fiscalidade inmobiliaria, que inclúe desde a adquisición do chan ata a transmisión da vivenda pasando pola construción, é excesiva e provoca un encarecemento final" dixo esta mañá na presentación do Manual práctico de fiscalidade da propiedade inmobiliaria, o presidente do Consello Xeral de Economistas, Valentín Pich. Organizada polo Consello e o Col. legi d´Economistes de Catalunya, hoxe deuse a coñecer este manual editado pola Cambra da Propietat Urbana de Barcelona.
Esta traballo aproxímase dunha maneira práctica aos interesados na problemática tributaria das propiedades inmobiliarias botando luz na maraña fiscal que grava a vivenda no noso país desde os ámbitos estatal, autonómico e local. Tamén se realiza un estudo sobre custos fiscais asociados á adquisición, uso e aluguer de vivendas, que pon en evidencia que o 17% do prezo que paga un comprador pola adquisición de vivenda son impostos.
Tras a presentación do manual,a cargo dos autores –os economistas Jaume Menéndez e Carolina Mateo–, falouse da de conxuntura sobre COVID-19 e mercado da vivenda, no que, ademais de Valentín Pich, participaron Joan Ràfols, presidente da Cambra de Propietat Urbana de Barcelona; Miquel Morell, membro do Grupo de Traballo de Urbanismo e Ordenación do Territorio do Consello Xeral de Economistas, e Antoni Gasol, decano do Col. legi d´ Economistes de Catalunya. Pich, advertiu do perigo que pode supoñer subir os impostos que recaen sobre os bens inmobles. “Existe unha sobreimposición en relación aos inmobles, que fai que un mesmo ben sexa obxecto de gravame por varios tributos, como é o Imposto sobre a Renda, sobre o Patrimonio ou o Imposto sobre Bens Inmobles, e só polo feito de telo en propiedade”. Ademais “cando se transmiten os inmobles grávase de novo con diferentes figuras impositivas, que son obxecto de recadación polas diferentes administracións públicas, tributos que nalgunhas ocasións puxéronse mesmo en dúbida desde hai tempo, como é o caso do Imposto sobre o Incremento de Valor dos Terreos de Natureza Urbana”.
COVID-19 e mercado da vivenda
Os intervenientes coincidiron en sinalar a necesidade de “implementar unha política de vivenda a longo prazo” e manifestaron que “a propiedade converteuse nun ben de luxo porque anualmente hai que pagar varios impostos”. O presidente da Cambra de Propietat Urbana de Barcelona, Joan Ràfols, sinalou que “nos atopamos co fin de conseguir unha maior equidade fiscal ante a necesidade de racionalizar a estrutura fiscal aplicable aos inmobles dada a presión e dispersión tributaria desencadeada pola potestade tributaria desenvolvida nos tres niveis de goberno”. Por iso, segund Ràfols, “resulta chocante que, a día de hoxe, mantéñase inalterable este deseño impositivo, e que as modificacións introducidas esquezan os seus efectos nos mercados de bens inmobles”.
Miquel Morell sinalou que “co estalido da burbulla inmobiliaria no ano 2007, a renda bruta familiar das familias viuse seriamente castigada, xunto cun retroceso do índice de Gini (índice que mide a distribución da riqueza entre os cidadáns); é dicir, entramos nun escenario de maior desigualdade e menores rendas”. Segundo Morell “este escenario non se reverteu por completo antes da irrupción da pandemia co cal non afrontamos esta crise económico-sanitaria coas mellores vimbias”.
Por último, o decano do Col. legi d´ Economistes de Catalunya, Gasol, fixo fincapé na necesidade de incluír a vivenda "dentro dos compoñentes do estado do benestar, xa que a necesidade de residencia é esencial e fundamental para a persoa humana para o seu benestar”. Segundo Gasol, “nun escenario económico de tipos de interese baixos, as administracións públicas deberían exporse seriamente ter un papel máis activo na promoción directa e aumentar o parque público de vivenda. A este respecto, expresouse tamén Morell, que sinalou que “o gasto público en vivenda é ridículo comparado co resto”.
Comentarios (0)